Maandag 31 augustus was t weer tijd voor een katheter verwisseling. Dat vond s,morgens plaats door de thuiszorg. Normaal gesproken een fluitje van een cent.
Het leek ook allemaal goed te gaan, alleen viel t mama op dat er op een gegeven moment geen urine meer kwam. Blaasspoeling gedaan, maar daar kwam ook niets van terug. Thuiszorg maar gebeld en die gaf een aantal handelingen door om te doen.
Opeens sprong de katheter eruit, tezamen met een enorme hoeveelheid bloed. Het bloed spoot eruit en het bleef daarna ook behoorlijk stromen. Paniek natuurlijk en waar dit allemaal aan lag weten we nu nog steeds niet. Thuiszorg gaf aan 112 te bellen. Dat hebben we gedaan en na 20 minuten kwam de ambulance. Ik had inmiddels behoorlijk last overal van. Voor het eerst ook een autonome dysregulatie. Dat kunnen dwarslaesie patiënten met een hoge laesie zoals ik oplopen als bijv de urine/ontlasting niet weg kan en dit was natuurlijk bij mij het geval. Enorme koppijn, warm, je niet goed voelen. Hoge bloeddruk had ik ook. Het kan ook best gevaarlijk zijn, want je kunt er een hersenbloeding van krijgen omdat de druk dan te hoog kan worden.
Dus met alle toeters en bellen richting het UMCG.
Daar aangekomen kwam ik eerst op een kamer op de SEH te liggen. Het duurde even voordat er een arts kwam, maar toen ze kwam werd wel duidelijk dat het ernstig was. Ik kreeg allerlei infusen aangemeten en liep daarbij helaas ook een bloedvergiftiging op. Toen ging t opeens bergafwaarts. Ook bleek ik weer een blaasontsteking te hebben, dus allerlei handelingen, waaronder een antibiotica via een infuus, moesten nu direct plaatsvinden. Ik zag lijkbleek en had nog steeds die enorme koppijn. Voelde me toen echt kloten. De arts zei op een gegeven moment tegen mama, uw zoon is echt behoorlijk ziek. Mama zei, moet ik mijn man en dochters hiernaar toe laten komen? Ja, was t antwoord, dat zou ik maar wel doen. Dat was schrikken natuurlijk…..heb van dit alles ook maar weinig mee gekregen.
Toch knapte ik gelukkig wel weer iets op. Bloeddruk kregen ze weer wat op peil door medicatie.
Papa, enz. waren inmiddels ook gearriveerd en ik werd toen overgebracht naar de IC. Op zich voelde me ik toen ook wel weer wat beter..
De volgende dagen bleef t kwakkelen met de bloeddruk. Als ik geen medicatie kreeg liep die behoorlijk op en met medicatie was hij veel te laag. 54/25 gaf de bloeddrukmeting op een keer aan. Zo laag is hij nog nooit geweest.
Na een paar dagen kregen ze het toch wat onder controle en herstelde ik ook weer wat en mocht ik weer van de IC af. Ik moest het weekend nog ter observatie op een verpleegafdeling blijven, maar mocht maandag gelukkig weer naar huis.
Dit was weer een behoorlijk heftige week en hoop dat de ziekenhuisopnames eerst weer