De Hoogstraat/Utrecht
Op 25 juli kwam ik met de ambulance aan in de Hoogstraat. Ik herinner me dat ik het een afschuwelijk lelijk gebouw vond met die gele kozijnen overal. De 1e dag was een erg drukke dag met allerlei intake gesprekken. Mama bleef de 1e paar nachten bij mij op de kamer slapen. Die nachten waren eerst nog wel vrij pittig. Ik had het best wel warm en benauwd en ik moest vaak uitgezogen worden via de canule omdat ik veel slijmvorming had. Dus veel slaap kregen we niet, wat resulteerde in overdag erg moe zijn en niet best op gang kunnen komen. En dus ook niet uit bed gaan. Ook was ik in die periode in de ochtend vaak misselijk. Honger had ik niet omdat ik nog een sonde had.
Na ongeveer een maand kreeg ik opeens de mededeling dat ik nog een keer geopereerd moest worden. Er was een CT scan van mijn nek gemaakt toen ik nog in het WKZ lag en daarop was te zien dat mijn nek nog behoorlijk instabiel was. Dat was een behoorlijke domper, want zo kwam ik weer verder achterop. Maar ja het moest wel natuurlijk.
Op 11 augustus moest het dan gebeuren. Ik werd 10 augustus opgenomen, want ik werd op 11 augustus om 9.00 uur geopereerd. Daarvoor moesten we door de ondergrondse tunnel naar het UMCU. Operatie heeft 2uur geduurd. En de pijn die ik naderhand had is met geen pen te beschrijven. Ik had de hoogste dosering pijnmedicatie, ketamine, morfine maar niets was tegen deze pijn bestand. Ze moesten via de nek naar de breuk, en dan moet je natuurlijk heel wat spieren opzij leggen voordat je erbij kunt. Daar kwam die erge pijn van. Ook kreeg ik nog een blaasontsteking erbij, dus ik kon eerst nog niet weer terug naar de Hoogstraat. Het heeft al met al nog tot 23 augustus geduurd voordat ik daar weer terug was. En toen volgde een periode met nog steeds veel pijn. Dat belemmerde mij best veel in het volgen van de therapieën.
Na verloop van tijd werd de pijn wel iets minder en kon ik weer aan de slag met van alles. Ik moest weer helemaal overnieuw beginnen qua conditie. Maar heb veel aan Jeremiah gehad. Hij kwam in oktober bij mij op de afdeling liggen. Het toeval wil dat ik mijn ongeluk op zijn verjaardag, dus 18 mei, kreeg. En hij heeft zijn ongeluk op mijn verjaardag, 30 juni, gehad. Bizar niet? Hij heeft ook een hoge dwarslaesie met een duik in het water opgelopen. Wat hebben we een lol gehad samen en wat hebben we de boel op stelten gezet. Verpleging werd er helemaal gek van…
In deze periode kreeg ik weer een blaasontsteking. Moest weer aan de antibiotica en moest op mijn kamer blijven. Deze kuur sloeg niet aan dus werd ik op 1 november weer opgenomen in het ziekenhuis om via het infuus een kuur te krijgen. Ook gingen ze opereren omdat ik ook nog nierstenen had. Al met al heb ik tot 2 december in het ziekenhuis gelegen en was pas toen weer in de Hoogstraat en moest ik weer opnieuw beginnen met alles. Maar gelukkig ook nog wel 1 ding positief aan deze opname want de canule is er toen wel uitgehaald.
10 december had ik als doel om voor het eerst naar huis te gaan. Zonder sonde, want dat wilde ik graag, reed ik voor de 1e keer na een half jaar richting huis. Daar werd er een bingoavond in de Bosrand voor mij georganiseerd. Dit was op poten gezet door de ouders van mijn vrienden in Hoogersmilde. Was een zeer geslaagde avond met een hele grote opbrengst. De opbrengst zit nu in de stichting Support Tijs en is bedoeld voor dingen die ik nodig heb voor bijv. gamen, computeraanpassingen enz.
Na deze avond ging ik elk weekend naar huis. Dat was wel fijn, want de weekenden waren erg saai in Utrecht. Qua therapie ging ik ook flink aan de slag. Ik bouwde behoorlijk wat conditie weer op. Van eerst maar maximaal 3 uur zitten in mijn rolstoel, naar uiteindelijk hele dagen in de stoel. Op 14 april was mijn ontslagdatum en zou ik eerst ter observatie nog 3 weken naar Haren gaan. En daar was het aftellen naar 5 mei. Toen mocht ik eindelijk definitief naar huis. Bijna 1 jaar van huis geweest!!