Umcg
Na mijn fatale duik ben ik ‘s avonds rond 22.30 uur, met de ambulance en met alle toeters en bellen aan, richting Groningen vervoerd. Daar wachten mij maar liefst 20 artsen/verpleegkundigen op.
Door velen werd ik onderzocht, het duurde lang allemaal. Rond 2.00 uur is er een MRI scan gemaakt en daaruit bleek dus dat ik idd een complete dwarslaesie en dus een breuk op c4/c5 had opgelopen. De volgende dag zou ik geopereerd worden om de breuk met ijzeren pennen vast te zetten.
Rond 13.30 uur werd ik geopereerd en om 15.30 uur lag ik weer op de uitslaapkamer.
Doordat ik al verkouden was, water had binnengekregen bij de duik en door de laesie verminderde longcapaciteit had opgelopen, had ik het erg benauwd na de operatie. Veel slijm in de longen die ik niet kon op hoesten. Via de keel gingen ze met een slang naar m’n longen om daar het slijm weg te halen. Was erg akelig gevoel. Wat volgde was een zware benauwde nacht omdat ik haast geen lucht kreeg.
De volgende dag werd mij gevraagd wat ik wilde, want zo ging t ook niet langer. Toen heb ik er maar voor gekozen dat ze mij weer in diepe slaap brachten en de tube weer gingen plaatsen, en ik weer aan de beademing kwam.
En daarna begon de ellende pas echt, ik liep vervolgens een longontsteking en een klaplong op in een paar dagen tijd. Mijn ouders en zussen zijn 2x opgeroepen om naar t ziekenhuis te komen omdat ik heel erg slecht lag.
Er is na 1,5 week een tracheacanule geplaatst zodat het slijm beter uit m’n longen konden zuigen. Van deze periode weet ik niets.
Toen ik weer bij kwam kon ik niets bewegen en ik kon niet praten door die canule. Een erg frustrerende tijd was dat voor mij. Alleen mijn moeder kon mij redelijk goed begrijpen met liplezen.
Maar gelukkig knapte het na een lange tijd langzamerhand wel weer op. Heb eerst 3 weken op de IC gelegen en daarna ging ik naar de Special Care afdeling, waar ik tot 18 juli gelegen heb.
Toen ben ik met de ambulance naar het UMCU gegaan. Daar zou ik eerst een week liggen omdat ik nog altijd aan de beademing lag en zij dat eerst in kaart wilden brengen voordat ik naar de Hoogstraat ging. Het ging daar zo goed dat ze de beademing na een paar dagen eraf gehaald hebben. Wat een verademing. Hierdoor kon er ook een kleinere canule geplaatst worden zodat ik met een spreekklep wat kon praten.
Weer een stapje verder…
Op 25 juli ging ik naar de Hoogstraat, maar daar vertel ik de volgende keer over..